Always look on the braai-sight of life

Voor de één levensmotto voor de ander een dooddoener. Gek genoeg voor mij allebei. Terwijl ik deze blog schrijf ben ik me ervan bewust dat het nog al makkelijk praten is met mijn "Westerse" opvoeding en opleiding. Ik hoef me niet dezelfde zorgen te maken als zoveel mensen in dit land. En toch blijft het voor mij ook een keuze wanneer iets tegenzit.

Eén van de prachtige dingen van dit land is haar ongerepte natuur, prachtige en ruige landschap. De Baviaanskloof is zo'n plek waar dit goed te ervaren is. Na een overnachting op een schitterende plek aan het begin in deze kloof startte onze (volgepakte) auto niet meer. Net eindelijk iedereen in de auto, afin you get the picture. Stuck!!

Ok, gelukkig hebben ze hier ook een soort ANWB, alleen moest ik in de hete zon eerst een berg op wandelen voordat ik signaal kreeg. Na een paar keer op en neer te gaan (ik moest Else en de kids informeren, maar ook weer terug omdat ze een paar keer "zouden" terugbellen...).

Op zulke momenten baal ik enorm. Denk je een betrouwbare 4x4 te hebben, maarja ... Ik confronteerde mezelf welke mindset ik wilde hebben. Blijf ik in mijn gevoel hangen? Ga ik dat afreageren op mijn gezin of hebben die juist ook nu rust, kalmte en "het komt goed" nodig? Wat enorm hielp is dat ik me over veiligheid geen zorgen hoefde te maken. We hadden namelijk niet stil moeten komen te staan bij een township (welke we genoeg zijn gepasseerd) en ook juist niet in het donker.

Twee maanden geleden waren Lo en Ben gefrustreerd over kapot speelgoed. Heel relaxed heb ik ze een levensles doorgeven welke ik van mijn jeugdhelden Bert en Ernie geleerd heb "Maak er wat van". Zo mooi om dan juist die zondagmiddag in de Baviaanskloof, Ben te horen zingen "maak er wat van, maak er wat van, als je ontevreden bent, dan doe er dan wat an"

En dat hebben we gedaan, ik vroeg of ik met Ben in de sleepauto mocht zitten, terwijl Else, Loïs en Thom in een te dure taxi zaten. Af en toe keek Ben nog even of de auto er nog wel opstond en dan weer vermoeid maar content naar mij. "Gaaf he pap?!"... Ja, iedereen komt veilig thuis en wat mooi is het hier!!

Bedankt jongen, voor deze les in perspectief.