Contrast ...
- Gastblog door Marlene -
Als je (klein)kinderen pakweg 10.000 km bij je vandaan wonen, is een bezoekje niet zo maar even gedaan. En als je dan toch zo'n lange reis onderneemt, wil je eigenlijk ook wat van het prachtige land Zuid-Afrika zien. Een aangename combi.
Na wat dagen in Kaapstad te hebben
doorgebracht (natuurlijk op de Tafelberg genoten van het prachtige
uitzicht, een rondje Kaap de Goede Hoop gedaan, iedere avond naar de
Waterfront waar een geweldige sfeer heerst en je ook nog eens
culinair kunt eten) konden we na nog een overnachting verderop
eindelijk de familie in de armen sluiten. Heerlijk om "in het echie" bij
ze te zijn.
Eindelijk
Wij hadden namelijk vier dagen een huis gehuurd, in the middle of
nowhere, hoog op een heuvel met een prachtig uitzicht. Een buitenzwembad
(brrr) voor de kids erbij. Dat was een goed idee van Dennis en Else om
zo onze hereniging te starten. De braai aan
en als de kids eindelijk sliepen ("oma, doe nog eens een verhaaltje hoe
ondeugend papa vroeger was") lekker bijkletsen onder een prachtige
sterrenhemel met een knisperend houtvuur. Wat is het leven toch goed.
In Jeffrey's Bay hadden we nog zes dagen met elkaar. Mooi te zien hoe
Loïs en Ben zich al aardig weten te redden in het Engels. Ook hoe
onbevangen ze op mensen toestappen en vragen stellen. En kleine Thom,
een schooiertje, dat zijn eigen gang gaat en zijn
wereldje letterlijk wil vergroten, ben je dankbaar dit weer toch te
mogen meemaken.
Healthy Mom & Baby Clinic
Natuurlijk zijn we ook naar de kliniek geweest. Een klein gebouw met een wachtruimte waar moeders en kinderen geduldig op hun
beurt wachten. Blij dat ze geholpen worden! (Geen agressiviteit naar de
hulpverleners.) Een receptie, wat onderzoekkamers
en boven nog een ruimte voor voorlichting aan een groep vrouwen. Ook
een luik waar vondelingen gebracht kunnen worden en waar dan
onmiddellijk een signaal wordt afgegeven als er een kindje ligt. Een
winkeltje waar je tweedehands kleding kunt kopen waarvan
de opbrengst ten goede komt aan de kliniek.
Voor ons westerlingen is de kliniek een groot woord.
MAAR wel een gebouw waar met zoveel liefde en passie de vrouwen en
baby's geholpen worden, voorgelicht en aandacht krijgen. Want hoe nodig
is dat daar. Als je ziet hoeveel townships er in dat grote prachtige
land (qua natuur) zijn. Je bent het ene nog
niet voorbij of er doemt alweer een ander op. Te zien hoe mensen en
kinderen daar onder erbarmelijke toestanden leven, dan schieten de
tranen in je ogen. In ons land hebben wij nota bene een Partij voor de
Dieren! Ik weet wel dat het ene niet vergelijkbaar
is met het andere, maar toch schiet het door je hoofd.
En ook al lijkt het een druppel in de Indische Oceaan wat er aan
hulp wordt geboden in de kliniek, het is zo héél belangrijk. Die druppel
geeft ook kringen. Vrouwen helpen elkaar en zo wordt de boze wereld
daar toch mooier!
Ton en ik hebben zoveel respect en bewondering hoe het team daar moet roeien met de weinige riemen.
Een dagje meegaan met de mobiele kliniek kon ik niet aan. Ook al weet ik dat ik mijn kop in het zand steek.
Eigenlijk zou je al die raddraaiers in Nederland een half jaar voor
straf daar moeten laten helpen. Maakt niet uit wat ze daar doen, maar
laten helpen. Ze zullen nooit meer rotzooi trappen.
En natuurlijk is het niet alleen Jeffrey's Bay en Zuid-Afrika. Gelukkig zijn er vrijwilligers overal op de hele wereld!!
Na die mooie dagen gaan we weer terug naar ons prachtige land. Natuurlijk zijn er weer die tranen bij het afscheid. Maar wat is ons "verdriet" en gemis nou als je dat afzet tegen het fantastische werk, enthousiasme en de liefde waarmee Else en Dennis en al die andere vrijwilligers dat doen? Het vult onze harten met trots én liefde én ontroering!
Ton & Marlene