Dagboek van een verloskundige 1

Lynette en ik zijn bezig met zwangerschapscontroles, Lynette zou de volgende dame uit de wachtkamer halen en komt binnen en zegt, "we gaan eerste een andere vrouw zien, ze is er nu en loopt weer weg als ze niet snel geholpen wordt.... Het is één van onze straatvrouwen.

Deze vrouw zit verstrikt in een drugsverslaving. Ondanks alle pogingen die gedaan zijn vanuit de kliniek om haar onderdak en een toekomst te geven blijft ze terugvallen in haar vaste patroon van drugs. Ze heeft inmiddels twee kinderen die niet meer bij haar mogen wonen. Lynette zegt "zolang zij bij haar huidige vriend blijft, kunnen wij niet meer doen dan te zorgen dan ze niet nog een keer zwanger wordt. We gaan kijken of ze een staafje wil zodat we deze vandaag (red. want wanneer is ze er weer?), dan is ze in ieder geval voor drie jaar niet zwanger. Ze gaat akkoord.

Daar sta ik vijf minuten later, haar hand vasthoudend, vol met zweren en viezigheid. Het bewijs van het zware leven op staat. Ik coach haar door haar angst heen en stel haar gerust dat alleen de verdoving pijnlijk is. Tien minuten later wensen we haar een goede dag en loopt ze de kliniek uit met een anticonceptiestaafje in haar arm en een zak maismeel om deze week voedzame pap te maken.

Het enige wat wij verder kunnen doen is hopen dat ze een keer terugdenkt aan onze woorden en de kracht vindt om het tij in haar leven te keren.